Ünlü biriysen, hele de edebiyatçı, düşünür, mucit felan. İşte o zaman bi takım özlü sözler söylemen şart oluyo arkadaş. Hani bu insanlar bunu da neden yapıyolar tamda bilemiyorum. Ama, bu iş bana birazda, hani ilmimi okumaya üşenenler varsa biraz olsun bu cümleden feyz alsınlar bari hesabı yapılıyomuş gibi geliyo. Adam bu cümleyi okuyunca diyo ki; Haaa biz tembellik ettik babanın ilminden faydalanamadık. Ama, şu cümlesinden de büyük ders aldık ve kendisinin de ne büyük adam olduğunu anladık. Böyle özlü bi kaç cümlen olsun öldükten bin yıl sonra bile, tek kitabın okunmasa da, lafın dillere pelesenk olur asla da unutulmazsın.
Sigmund Freud Abi’mizin de bu uğurda söylediği özlü sözlerden bir tanesini sizle paylaşmak istiyorum. Garip değil mi? Birini işaret ederek suçlarken işaret parmağınız onu, diğer üç parmağınız ise sizi gösterir. Bak bak bak… Diğer üç parmak bizi gösteriyomuş. İyi mi? Göstersin mına koyiim. Noolur ki! Hem o üç parmağın bi fonksiyonu yok ki olayda. Eşyanın tabiatı gereği beni gösteriyo. Bu arada baş parmakta sikinin keyfinde. Ha bu bu kadar önemli bi sorunsa, beş parmağı birden uzatırım adamın suratına, hem daha bile etkili olur belki. Ya da resimde görülen, atalardan kalma işareti yaparım. Diğer parmaklarda fonksiyonsuz kalır hem.
Sigmund- Hastasın sen!..